اثر عصاره هیدروالکلی چای سبز (camellia sineisis l) بر گلوکز خون و وزن موش های صحرائی نر دیابتی شده با استرپتوزوتوسین

زمینه و هدف : امروزه استفاده از گیاهان دارویی برای تخفیف علائم و درمان بیماری دیابت مورد توجه قرار گرفته که از جمله می توان به چای سبز (camellia sinesis l.) اشاره نمود، ولی با توجه به عدم بیان دوز مناسب و متناقض بودن نتایج در مورد اثرات آن بر میزان قندخون، این مطالعه به منظور تعیین اثر عصاره آن در دوزهای مختلف بر قندخون و کاهش وزن در موش های دیابتی شده با استرپتوزوتوسین انجام شد. روش بررسی: این مطالعه تجربی روی 40 سر موش صحرایی نژاد ویستار در دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی ایران انجام شد. تعداد 8 سر از موش ها به عنوان گروه طبیعی نگهداری و به 32 سر آنها استرپتوزوتوسین با دوز mg/kg 50 محلول در نرمال سالین به روش داخل صفاقی تزریق شد. موش های دیابتی به طور تصادفی در چهار گروه 8 تایی تقسیم شدند. از چهار گروه موش های دیابتی به سه گروه به ترتیب دوزهای 50، 100 و 200 میلی گرم بر کیلوگرم عصاره هیدروالکلی چای سبز محلول ده درصد dmso (dimethyl sulfoxide) در آب مقطر و به گروه دیابتی کنترل به طور مشابه محلول ده درصد dmso در آب مقطر از طریق گاواژ روزانه به مدت 6هفته داده شد. تمام حیوانات در شروع مطالعه و هفته های2 و 4 و 6 بعد از شروع مطالعه از لحاظ قندخون و وزن اندازه گیری شدند. داده ها با استفاده از آزمون های آماری تی استودنت و anova یک طرفه تجزیه و تحلیل شد. یافته ها : میانگین قندخون ناشتا در گروه های دیابتی که دوزهای مصرفی 50، 100 و 200 میلی گرم بر کیلوگرم عصاره چای سبز را دریافت کرده بودند، در مقایسه با گروه دیابتی کنترل به طور معنی داری کاهش یافت (p<0.05)، ولی وزن حیوانات در سه گروه دریافت کننده دوزهای مختلف عصاره کاهش معنی داری نسبت به گروه کنترل غیردیابتی نشان نداد. نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که عصاره هیدروالکلی چای سبز با دوزهای مصرفی 50، 100 و 200 میلی گرم بر کیلوگرم سبب کاهش قندخون ناشی از دیابت می گردد و دوز mg/kg 100 مناسب ترین دوز این عصاره می باشد.